Θυμάμαι με συγκίνηση στα εφηβικά μου χρόνια σ\' έναν κινηματογράφο της Τρούμπας, όπου προβαλλόταν ερωτική ταινία άνευ υποτίτλων. Η αίθουσα έσφυζε από μαθητιώσα νεολαία, που διψούσε για γυμνές οπτασίες επί της οθόνης, μας φαίνονταν νεράιδες οι εξωτικές Βραζιλιάνες. Ωστόσο η έλλειψη των λόγων στη γλώσσα μας μάς ξένιζε περισσότερο. Άρχιζαν τα συνήθη: κάποιος ανεκάλεσε τον μηχανικό προβολής, άλλος προσπαθούσε να μεταφράσει, από τα πρώτα δείγματα ταυτόχρονης ερωτικής μετάφρασης, κι ένας δεινός λατινιστής μετέφερε τις στάσεις, supinus cum adversa, supinus cum aversa. Oι του κλασικού γνωρίζαμε περί τίνος πρόκειται και στη μετάφραση, οι του πρακτικού αρκούντο στο πασίγνωστο σουπίνο ή ύπτιο. Την οχλαγωγία ήρθε να διακόψει ο ταξιθέτης, ο οποίος έβαλε ξανά τάξη: «Τα γράμματα στο σχολείο σας, εδώ μόνο εικόνα», ο άνθρωπος αυτός προέβλεψε τη δυναστεία της εικόνας, έστω κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής προβολής. Γι’ αυτό η πιο τρυφερή, αναγνωριστική κοινοτοπία «γύρνα λίγο» είναι και το μυστικό για να παραδοθεί ο πλουσιοπαροχοσοδομιτικός αγαλλιασμός.